Het is gebeurd. We hebben onze eerste parkeerboete te pakken. Een boete omdat we de auto twee dagen aan een bord verboden stilstand (E02 in verkeersbordentaal) achterlieten. Dat bord hadden we niet gezien, doodeenvoudig omdat we er nooit op letten. In Griekenland parkeer je toch waar andere auto’s staan? Recht, schuin of zelfs dwars op de stoep. Helaas geldt dat blijkbaar niet in de Noord-Griekse kustplaats Kavala. Of hebben we gewoon al jaren geluk gehad.
We schrokken van het bedrag: 40 euro, een heftige som in een land waar het minimumloon op 650 euro ligt. Je zal maar je wagentje fout hebben staan als de lokale politie passeert. Tegelijk parkeren de Grieken letterlijk overal. In een enkele rij aan willekeurig welk gat aan de straatkant, onafhankelijk welk verbodsbord aan het begin van de straat prijkt. In een dubbele rij als die eerste vol staat en er plek genoeg overblijft voor passerend verkeer. Een Griek wandelt niet zo graag tot aan zijn/haar koffie. Hadden wij de pech om met een huurauto aan het verbodsbord te staan?
Een paar dagen na onze boete ontdekten we het simpele geheim achter de foutparkeerders in Kavala. Van op een terras – ook wij drinken koffie, al was het nu ouzo – zagen we de lokale politie halt houden bij 6 auto’s die zich langs een driehoekje in het midden van een groot kruispunt aan de haven hadden genesteld. Alle zes overduidelijk fout geparkeerd. Aha, zo vreesden we, nu gaan we zien dat ook anderen tegen een boete aanlopen. Waarop een van beide agenten een fluitje uit zijn borstzak haalt en drie keer schril uithaalt.
Prompt komen twee bestuurders naar het driehoekje gelopen, wijd verontschuldigend zwaaiend met hun armen. De agenten kijken even streng, de bestuurders stappen in en rijden weg. Nog vier wagens bevinden zich aan het kruispunt. Nogmaals blaast de agent op zijn fluitje. Iets harder en dwingender nu en kijk, nog eens twee bestuurders rennen naar hun wagen. Ook zij mogen beschikken.
Dan is het voldoende. De resterende wagens worden opgeschreven, een boete onder hun ruitenwisser. De agenten stappen in en rijden verder.
Les geleerd, zo denken wij. Als we nog eens ergens parkeren, doen we dat zo dicht mogelijk bij het desbetreffende terras. We oefenen alvast onze verontschuldigende gebaren.
Overigens, zou dat geen prettig gedrag zijn om aan te leren aan onze private parkeerwachters? Of worden zij per boete betaald?
